فهمیدم Fahmidam

برای این که سخنی را مورد توجه قرار دهند:

عده ای می گفتند ببینید چه کسی سخن می گوید.

عده ای دیگر گفتند ببینیم از چه چیزی سخن گفته می شود. چون که ممکن است اقراد ناباب هم حرف های مفیدی بزنند.

چند سال پیش بود که نوشتم، تلاش کنیم ببینیم از آن چیز چرا سخن گفته می شود. زیرا که ممکن است فرد ظاهرا خوبی حرف ظاهرا سودمندی هم بزند اما نیتش نیت خوبی نباشد و همین طور برعکس ممکن است حرف ناصوابی زده شود و یا فردی ناباب سخنی بگوید اما قصد و نیتش آن طور نباشد.

الآن فکر می کنم که در کنار مهم بودن چرایی، فهمیدن زمانی که از چیزی سخن به میان می آید و چگونگی بیان آن هم می تواند به همان اندازه یا بیشتر اهمیت داشته باشد. چون ممکن است حتی نیت سخنی هم مفید باشد اما در زمان درستی بیان نشود یا به گونه ضحیح و تاثیرگذاری. همین طور دفاع کردن نادرست از چیزی (در زمان نابه جا و یا به شیوه ضعیف) بهترین شیوه برای تخریب آن است.

چند سال بعد چگونه فکر خواهم کرد؟ نمی دانم اما می دانم که اگر متفاوت فکر نکنم رشد نکرده ام.

جمله جالبی را خیلی وقت پیش خواندم با این مضمون که:

پشیمانی از اشتباهات گذشته یعنی اکنون عاقل تر از گذشته تان هستید.

همان طور که داشتم یادداشت هایم را مرور می کردم به مطالب زیر برخوردم که با عنوان نوشته بالا بی ارتباط نیست.

در ادامه به نظرم می رسد که هر زمان که خواسته یا ناخواسته متمایل شدی به اینکه راجع به گذشته فکر کنی و حسرت اشتباهاتی که مرتکب شدی را بخوری، به این بیندیش که یک آینده سفید و ۱۰۰ درصد نانوشته جلوی رویت گسترده شده و می توانی هر جوری که خواستی بنویسی و پرش کنی.

همین که به خاطر اشتباهات گذشته احساس ناراحتی می کنی یعنی این که یاد گرفتی که دوباره تکرارشان نکنی. پس سعی کن اشتباهات گذشته به عادت و تکرار بدل نشود.

اشتباهات و موفقیت های زندگی مثل فرود و فرازهای نوار قلب نشانه زنده بودن است، زندگی عاری از اشتباهات و موفقیت ها، نوار قلب افقی است، یعنی مردگی.

به نقل از پدرم یکی از اقوام دورمان سال ها پیش در مهمانی ها یا دیدار های رودررو عادتی داشت که تلاش می کرد تا از طرف مقابلش سوالات گوناگون در حوزه تخصصی آن فرد بپرسد و چیزی یاد بگیرد. طبیعتا در عصر پیش از کامپیوتر ها و اینترنت روش انتقال سینه به سینه یکی از روش های بسیار کاربردی برای انتقال تجربیات بوده است.

من هم از مدتی پیش تلاش کردم تا از این شیوه به گونه ی دیگری یادگیری بیشتری داشته باشم. با پرسش در مورد قوانین زندگی افراد این که بخواهند ۵ تا ۱۰ تا، ۲۰ تا قانون را برای زندگی تعیین کنند که در بیشتر اوقات مصداق داشته باشد. (به نظر نمی رسد که کمتر قانونی باشد که در همه جا کاربرد داشته باشد) نتیجه این که بسیاری از افراد در مواجهه با این سوال کمی به فکر فرو می روند و سپس جواب های خوبی دریافت می کنم.

در سلسله نوشته های تحت عنوان قوانین زندگی پیشکسوتان به مرور سعی می کنم تا با اجازه از آن ها چیزی را که فهمیدم برای خودم و برایتان نقل کنم.

معمولا سه سوال از افراد می پرسم (شاید سه میکرو اکشنی باشد که ارزش داشته باشد مبدل به عادت شود)

۱- اگر بخواهید به من یک چیز یاد بدهید که همیشه در ذهنم بماند چه خواهد بود؟

۲- اگر دوباره به سنین جوانی یا کودکی بازگردید، کارهایتان را چگونه به شکل متفاوت تری یا همان گونه که بوده انجام می دادید؟

۳- اگر بخواهید در قالب چند قانون که در همه جا مصداق داشته باشد قوانین زندگی تان را برایم ترسیم کنید چه خواهد بود؟

برای شروع مطلب از یک خانم مسن نروژی که مدیر پروژه بوده و در ایران هم چند سالی کار کرده بودند شروع می کنم:

۱- اشتراک گذاشتن

۲- اهمیت دادن به دیگران و همدلی کردن

۳- خودخواه نبودن و کمک کردن به دیگران با ایجاد ارزش نه الزاما با کمک مالی بلکه برخی اوقات با زمان، توصیه و مشورت و …

۴- مدیریت منابع

۵- قابل اعتماد بودن و ایجاد اعتماد کردن

۶- از فساد و کارهای خلاف دوری کردن

۷- انگیزه بخش بودن

۸- استفاده از فرصت ها و فرصت طلب بودن

۹- این که پول شادی را نمی خرد، پول فقط یک جنبه از زندگی است.

۱۰- گذشت و سازش به جای جر و بحث و مشاجره و دعوا که ثابت کنیم چه کسی حق یا ناحق است.

۱۱- با آدم ها دیدار کردن، گفتگو کردن و سر صحبت را باز کردن

۱۲- در این زمانه، زمینه های حواس پرتی و سرگرم شدن هر روز رو به افزایش است، مراقب زمانت باش چون زمانت عمر و زندگیت است.

در پایان چون در ایران هم زندگی کرده بودند، از ایشان خواستم که برای این که ایران توسعه پیدا کند چه توصیه ای دارد؟

ایشان گفتند که:

شما کشور ثروتمندی هستید ولی خودخواهی و ناراستی در کشورتان زیاد است و برای پیشرفت باید تفکرتان را تغییر دهید و این که بپذیرید که موفقیت به تنهایی میسر نمی شود و راه میانبری وجود ندارد.

خیلی گفتگوی خوبی بود من که خیلی از ایشان آموختم. در ماشین غرق در این افکار بودم که ناخودآگاه این جمله را نوشتم:

بزرگترین دشمنانت چیزهایی هستند که فکر می کنی می دانی در حالی که زیاد از آن ها آگاهی نداری. شاید غرور ناشی از این توهم، شکننده باشد.

خیلی وقت ها فکر می کنیم که باید شق القمر کرده باشیم تا بتوانیم از زندگی لذت ببریم اما واقعا نیازی به این همه سختی نیست.

مثلا با خودم شرط کردم وقتی خرید می روم، یکی دو تا چیزی که تا حالا نگرفته ام بخرم و امتحان کنم، بعضی وقت ها چیزهای خوبی کشف می کنم.

قدم زدن زیر باران وقتی که چتر توی کوله پشتی است.

بو کردن گل ها و شکوفه ها وقتی در بهار می شکفند.

دراز کشیدن در چمن ها در گرمای تابستان و مهمان ناخوانده شدن برای حشراتی که آن جا زندگی می کنند و کمی بعد به سراغت می آیند.

پا گذاشتن روی برگ های خزیده بر زمین در خزان و لذت بردن از صدای خش خش وقتی زیر پا خرد می شوند.

در زمستان قندیل های یخ بسته را از جایی که آویزان شده بکَنی و در دستانت بگیری تا آب شود.

در نور شمع کتاب خواندن، واقعا تجربه بی نظیری است، تمرکز مطالعه را به شدت بالا می برد.

در هنگام قدم زدن در خیابان مکث کردن و گوش کردن به صدای پرنده هایی که دارند چه چه می زنند و معمولا صدایشان در شلوغی شهر گم می شود و ارزشش را دارد که اتوبوس را به خاطرش از دست بدهی.

از دست ندادن غروب و طلوع آفتاب وقتی که بر بوم آسمان رنگ های متنوعی پاشیده می شود.

آن جا بودن و دل در جای دیگری نبودن.

نوشتن، نوشتن، نوشتن

در زبان سوئدی Konkur به معنای رقابت است واژه ای که خیلی با آن بیگانه نیستیم.

اتفاقا در این زبان Konkurs به معنی ورشسکتگی است.

پی نوشت: در سوئدی برای جمع بستن کلمات قوانین گوناگونی وجود دارد. پسوند s نشانه جمع نیست، بلکه نشانه مالکیت است، به نوعی مشابه s’ در زبان انگلیسی. شاید بتوان برداشت کرد که ورشکستگی جزئی از بازی رقابت است.